Για να βάλεις ένα τέλος, δε χρειάζεται να… το παίξεις ήρωας.
Να θέσεις σε κίνδυνο τη ζωή σου.
Να χάσεις το χρόνο σου.
Αρκεί να σηκώσεις το τηλέφωνο…
Αγριμιώ
Για να βάλεις ένα τέλος, δε χρειάζεται να… το παίξεις ήρωας.
Να θέσεις σε κίνδυνο τη ζωή σου.
Να χάσεις το χρόνο σου.
Αρκεί να σηκώσεις το τηλέφωνο…
Αγριμιώ 
Υποκλίνομαι για τη δημοσίευση, την πρωτοβουλία, για το διαφημιστικό βίντεο!
Τα φιλιά μου από την πατρίδα!
Η Σοφία φταίει που συνήθως με ξεσηκώνει, Αριστέα.
Εγώ συνήθως δανείζομαι ιδέες 😉
καλό το να διακόπτουμε αλλά δεν είναι λύση.
τη λύση πρέπει να τη δίνουν μόνες τους οι κακοποιημένες γυναίκες. να το καταγγείλουν, να φύγουν.
το να διακόψεις μια φορά, δεν είναι πανάκεια. θα επαναληφθεί. αν όμως φύγει, αν το καταγγείλει στην αστυνομία, τότε κάτι μπορεί να γίνει.
αν μόνες τους, δεν προστατεύουν τον εαυτό τους, αν κάθε τρεις και λίγο πέφτουν από τις σκάλες ή χτυπάνε στις πόρτες, δε φταίμε εμείς που δε διακόπτουμε, φταίει η ίδια που το επιτρέπει!
να φύγει… σ’ αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει μέση λύση. φεύγεις και γίνεσαι μέχρι και πουτάνα για να ζήσεις τον εαυτό σου και τα παιδιά σου…
Ρία, πολλές φορές δεν είναι εύκολο να δώσουν μόνες τους την λύση. Είναι παγιδευμένες σε αδιέξοδα. Οικονομικοί, κοινωνικοί και οικογενειακοί λόγοι τις κρατούν δίπλα στους. Συμφωνώ ότι τις περισσότερες φορές επαναλαμβάνεται, όσο καλές κι αν είναι οι προθέσεις κάποιου γείτονα, επί παραδείγματι, ο οποίος θα παρέμβει. 😉
Εκτός από τα παραπάνω, θέλω να προσθέσω πως το σώμα/εγκέφαλος εκκρίνει διάφορες ορμόνες που κατά την διάρκεια της κακοποίησης σε ακινητοποιούν. Υπάρχουν πολλά άρθρα και βιβλία πάνω στο θέμα. Δεν ξέρω εάν έχεις μελετήσει τη σχετική βιβλιογραφία, αλλά ευχαρίστως να σου στείλω μέσω e-mail έρευνες που έχουν γίνει.
δύσκολο πολύ να παρέμβουμε! πρέπει όμως …
φιλάκια!
Επιτακτική η ανάγκη, θα έλεγα, Νάσια μου.
Στο χέρι μας είναι. Σ’ευχαριστώ που περνάς.
Κοριτσάκι μου , γνωρίζω από έρευνα που έχει γίνει ότι το 2% των περιπτώσεων κακοποίησης γυναικών συμβαίνουν μόνο για μια και μόνη φορά. Για το υπόλοιπο 98% δεν υπάρχει τελευταία φορά. Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλές φορές η σιωπή δεν είναι χρυσός αλλά καταδίκη…
Και αν θελήσεις κοίτα αυτό: http://fairytalesdreams.wordpress.com/2011/12/07/%CE%BC%CE%B7-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CE%BC%CE%AC-%CE%B5%CE%B3%CF%8E-%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%B4%CF%8E/
Φιλιά!
Μελίτα, υπάρχουν δεκάδες έρευνες που υποστηρίζουν το παραπάνω. Πολύ σπάνια θα σηκώσεις χέρι μια και μόνο φορά. Το έθεσες πολύ σωστά, πολλές φορές με τη σιωπή μας καταδικάζουμε κάποιους άλλους ανθρώπους!
Σ’ευχαριστώ πολύ για το λινκ! Μόλις το διάβασα… 🙂
μπράβο απο μενα για τη δημοσίευση
Στο Σοφάκι τα «μπράβο», Άσωτε… 😉
Kαι όμως υπάρχουν γυναίκες που παραμένουν σε τέτοιες καταστάσεις (μιλώ για τον Δυτικό κόσμο) κι ας έχουν τα φόντα για να φύγουν.
Δεν συμβαίνουν μόνο σε φτωχές οικογένειες… έρευνες που έχω διαβάσει λένε πως ένα μεγάλο ποσοστό επιφανών οικογενειών, επώνυμων αντρών κακοποιούν τις συζύγους τους.
Όσο για τα παραδείγματα που δείχνει το βίντεο…. Εδώ στην Ινδία βιαζονται οι γυναίκες στον δρόμο και δεν μπορούν να πιάσουν και να καταδικάσουν τους ενόχους και μιλάμε για κακοποίηση μέσα στα ίδια τους τα σπίτια?
Και πόσο εύκολα μπορεί να φύγει από αυτή την κατάσταση μια γυναίκα στον Μουσουλμανικό κόσμο όταν δεν έχει »φωνή» και ακόμα και τα παιδιά της ανήκουν στον σύζυγο που φυσικά δεν θα της τα δώσει και με δυο μάρτυρες θα την καταδικάσει στο Δικαστήριο πως εκεινος έχει δίκιο να χειροδικεί στην »ανυπάκουη» σύζυγο.
Ακόμα πιο εύκολο να την καταγγείλει και για μοιχεία και να την περιμένει η εκτέλεση.
Τουλάχιστον έστω και το ελάχιστο ποσοστό των κακοποιημένων γυναικών να σωνόταν θα ήταν ότι καλύτερο!!!
Σε φιλώ Αγριμιώ μου
Καλό βράδυ 🙂
Levina μου, όντως στις μουσουλμανικές χώρες τα ποσοστά κακοποίησης είναι πολύ μεγαλύτερα. Όπως έγραψα πιο πάνω στην Ρία, υπάρχουν πολλοί λόγοι που αυτές οι γυναίκες δεν έχουν τη δύναμη να φύγουν. Αισθάνομαι ότι πρέπει να κάνω μια ανάρτηση για τις ορμόνες που εκκρίνονται στο σώμα κατά τη διάρκεια βιασμού ή βίαιων επεισοδίων, τα οποία παγιδεύουν το θύμα σε μια κατάσταση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Γνωρίζω πως ο περισσότερος κόσμος θεωρεί πως είναι στο χέρι των ίδιων των γυναικών να ξεφύγουν, αλλά ίσως μετά από αυτή την ανάρτηση πολλοί αναθεωρήσετε. Ελπίζω να βρω χρόνο σύντομα.
Σ’ευχαριστώ που περνάς, παρότι σας έχω παραμελήσει τώρα τελευταία. 🙂
Θα συμφωνήσω με ένα σχόλιο πιο πάνω. Δεν είναι λύση να διακόπτουμε αλλά να παρεμβαίνουμε δραστικά, εννοώντας ότι πρέπει να ειδοποιούμε ανθρώπους που ξέρουν να χειριστούν τέτοια πράγματα.
Φιλάκια κοριτσάκια, καληνύχτα από την πατρίδα (καλημέρα σε σας υποθέτω 🙂 )
Καμιά φορά και η διακοπή μπορεί να αποδειχθεί σωτήρια, μη το ξεχνάμε αυτό. Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλοί θεραπευτές οι οποίοι ειδικεύονται στην ενδοοικογενειακή βία. Και πολλές φορές η αστυνομία δεν παρεμβαίνει δραστικά… 😦
Ευχαριστώ για την αναδημοσίευση!
Να είσαι καλά ψυχή μου.
Πολλά πολλά φιλάκια από Αθήνα:))
Εγώ ευχαριστώ… ξέρεις πως έχω ένα θέμα με αυτές τις αλιεύσεις σε βαθιά νερά! Φιλιά κι από εμένα
Nα είμαστε δίπλα όταν μας χρειαστούν όταν αποφασίσουν να ζητήσουν βοήθεια αρκεί να μην είναι αργά.
Πολύ δύσκολο το θέμα σου Αγριμάκι θέλει ειδικό χειρισμό και πολύ αγάπη!
Αχ, Έλενα… τα είπες όλα! Δεν έχω κάτι να προσθέσω. Πολλές φορές προσάπτουμε κατηγορίες και ξεχνάμε να απλώσουμε το χέρι. Κι όταν αυτές οι γυναίκες και αυτά τα παιδιά μας χρειάζονται δίπλα τους, εμείς τα ρίχνουμε αλλού!
Υπέροχο! Το βρήκα εμπνευσμένο.Είναι σημαντικό πολύ το να εκπειδευτούμε για να μάθουμε να κάνουμε κάτι.Κάτι Και το να διακόψεις έτσι απλά μια έκρηξη βίας είναι μια σημαντική σημαντική αρχή.Κάποιος σε ακούει ρε κάθαρμα….και κάνει κάτι για αυτό! Μπράβο Αγριμάκι σε ευχαριστώ…
Αυτή η εκπαίδευση πρέπει να ξεκινά από το σπίτι και το σχολείο. Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Θα συμφωνείς, είμαι σίγουρη. Σε φιλώ, Κατερινιώ! :)*